Uzun yıllardır “Ne aydı ama!” dediğimi anımsamıyorum. Kasım ayının ilk gününden itibaren şu son gününe dek benim için sürekli bir telaş, heyecan ve yüreğin ağızda olma hali vardı. Güzel anlarla ve yeni açılımlarla dolu geçti. Eskinin güzelliklerinin yinelenmesi, bir üst düzeye çıkarılması anlarıyla taçlandı. Anlatayım, efendim. Türk Toraks Derneği’nin Bülten ve İnternet sorumluluğuna aday olup …
İnsanın hayalleri olacak ki gerçekleri olabilsin. Ne kadar uzun zamandır söylüyorum bunu. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi 2016 Mezuniyet töreninde mezunlar adına konuşmamı yaparken de söylemişim. Bugün o konuşmayı youtube kanalıma yükledim. Dün elime geçmişti. Bugünü bekledim çünkü ALES sonuçlarının açıklanacağını biliyordum. Yüreğim ağzımda bekliyordum. Sabah güzel haberi aldım. Yüksek lisans ve ardından doktoraya yetecek puanı …
Tren biletini cebime koyduğumdan beri aklım başımda değil. Uzun zamandır düşlediğim bir yolculuk gerçekleşecek; bu bilet de onun somut kanıtı, ama aklımı başımdan alan bundan çok fazlası. İki gün önce, ani bir karardı. Ayaklarım beni gara götürmüş; ayrımında değildim. Hep olduğu gibi üzerinde uzun uzadıya düşünebilir, birikmiş ve birikmeye devam eden işleri, sorumlulukları gerekçe göstererek …
Ben doktorum, bir kadın doktor… Cinsiyete dayalı bir tanımlama yapmak istemezdim ama yazımı okuyunca neden böyle söylediğimi anlayacaksınız. Şimdi bir Tıp Fakültesinde öğretim üyesiyim. Onca koşturmadan sonra geriye bakıp neler yaşandı, diye düşünmeye sıra geldi sonunda. Meslek serüvenim uzun bir süre önce başladı. O zamanlar doktorlar zorunlu göreve gidiyordu. Fakülteyi bitirdikten sonra iki yıl pratisyen …
Nasıl ve neyi biriktirdiğimizi bilmeden geçen belirsiz bir zamanın herhangi bir yerinde dışarı taşmasını önleyemediğimiz duygunun boyutunu anlamlandırmakta zorluk çekiyorum. Böyle afili ve yer yer de muğlak bir tümce kurunca, karşımdakinin ne kadarını ve hatta nasıl anladığını bilme şansı olmuyor. İnsan belli bir yaşa gelince, biriktirdiklerinden süzdüğü özlü sözleri sık sık kullanıyor. Benden daha önce …
“Sağlam çocuklar yetiştirmek, bozulmuş yetişkinleri düzeltmekten kolaydır” Dostoyevski Kaç haftadır aklımda dönüyor. İlk duyduğum anla karşılaştırılınca etkisini çok daha fazla hissediyorum. Hatta dehşete kapılmaya başladım. Çok az olay bu etkiyi yapmıştır. Başta ciddiyetini anlayamadığı olay sık değildir yani. Daha geçenlerde yazdım; mini mini birler başlıklı yazımın bir yerinde üçüncü sınıflarla kliniğe giriş dersi yaptım diye …
Mini Mini Birler Ne güzel aranıp sorulmak… “Yazmıyor musun? “, “Yazıyorsun da ben mi kaçırıyorum diye telaşlandım.” diye sorulması. Yazamıyorum. En azından size. Yoksa ben aklımdan hep yazıyorum. O nedenle de başına oturunca sözcükler akıveriyor. Sırada birkaç böyle anlatı olsa da ben araya giren konunun önceliğine kapılıp size anlatmak için klavyenin başına geçtim. İçimde kalmasın …
YAZMAK NEFESİM OLDU Ne zamandır bekliyor bu konu. Sürekli aklımın bir yerinde duruyor; gizli ya da açık. Dilimin ucundan dostlarımla konuşurken kaçıveriyor. Parmaklarımın ucuna zaman zaman geliyor; hatta birkaç tümce yazmama neden oluyor, ama oradan hızla geri kaçıyor. Yazdıklarımı kaç kere sildiğimi anımsamıyorum. Öyle uzun uzadıya da değil; girizgâh yalnızca. Daha ötesi “yasaklı”… Yine birden içimde …
Bambaşka Bir Yaşam Öyküsü Yaşam öyküsü ile insanlara ilham kaynağı olan, ışık tutan ve yol gösteren insanlar genelde tarih anlatılarındadır. Oysa benim için yaşamın yanı başımdaki gerçeği… Babamın yaşam öyküsünün birçoğundan geri kalmayacağına bahse girerim. Önceleri sevilen, sayılan ve iz bırakan bir öğretmendi ve hatta benim de ortaokul yıllarımda fen bilgisi öğretmenim oldu. İzmir’deki bir …
ÖLÜMDE TANIŞTIK Bugün hiç tanımadığım bir kadının cenaze törenine katıldım. O anda ve sonrasında duygudan duyguya savruldum… İşim gereği ölüm haberleri vermek ve duymak günlük olağan anlardan. İş ile ilgili olduğundan belki, öylesi bir haber olmaktan öteye geçmiyor. O an için üzülüyorum, ama kısa sürede bu duygudan çıkabiliyorum. Baş etme yolum bu olmalı. Yoksa çalışamaz …